اولین بار که ناسا فضانوردان خود رابه فضا فرستاد متوجه شد خودکارها درجایی که جاذبه صفر باشد، نمی نویسند برای حل این مشکل دانشمندان ناسا یک دهه وقت صرف کردند وبعد از خرج شدن۱۲میلیارد دلار توانستند خودکاری بسازند که در جاذبه صفر در زیر آب و بر تمام سطوح بجز شیشه می نوشت و جوهرش در منهای ۳۰۰ درجه سانتی گرادهم یخ نمیزد .
اما روسها در این میان راه حل بهتری پیدا کردند : از همان ابتدا با مداد می نوشتند!
١. آیا میخواهید فضا نورد شوید ؟ با همکلاسی هایتان در این مورد بحث و گفتگو کنید . برای پاسختان دلیل بیاورید.
آیا میخواهید فضا نورد شوید ؟ قابل توجه کسانی که فکر فضا نوردی تو سرشونه ! اگه دنبال شغلی میگردین كه كه تركیبی از پیشرفته ترین فناوریها ، جذابترین علوم و هیجان انگیزترین ماجراجوییها باشه ٬بعیده كه انتخابی بهتر از فضانوردی بتونین پیدا كنین . اتفاقاً كاروبار این شغل بسیار خوبه و ایستگاه فضایی بین المللی كه در حال ساخته نیازمند تعداد زیادی فضانورد هست كه شاید یكیش شما باشین .اما ببینیم تو امریكا چطور میشه فضانورد شد ؟ متاسفانه فضانورد شدن تو امریکا كار چندان آسونی نیست و گذروندن دوره های اون چند سالی طول میكشه . در امریكا سه دسته فضانورد وجود دارن : دسته اول فرماندهان و خلبانها هستن . فرماندهان از اسمشون هم معلومه كه رهبری ماموریتهای فضایی با اوناس و مسول اعضای گروه و فضاپیما هستن . خلبان هم به عنوان كمك فرمانده در هدایت فضاپیما و قرار دادن ماهواره ها در مدار نقش داره . دسته دوم از فضانوردها رو تحت عنوان متخصصان ماموریت میشناسن . كار اینا كمك كردن به خلبان و فرمانده در امر عملكرد فضاپیمای شاتل و انجام كارهای بیرون از فضاپیما (گردش و قدم زدن در فضا) و انجام آزمایشات محوله هست . دسته سوم متخصصایی هستن كه از خارج از ناسا میان و برای یه كار خاص آموزش دیدن و معمولاً غیرامریكایی هستن كه به اینا اصطلاحاً Payload Specialist گفته میشه . هر كدوم از این دسته فضانوردا باید یه سری ویژگیهای اولیه رو داشته باشن كه بتونن وارد این شغل بشن : + تابعیت امریكایی (برای خلبانها و متخصصان ماموریت) + دارا بودن مدرك لیسانس در یكی از رشته-های مهندسی، علوم زیست-شناسی، علوم فیزیك و یا ریاضیات از یك دانشگاه معتبر. + دست كم سه سال تجربه كاری در زمینه مرتبط با تحصیل (گرفتن مدرك فوق لیسانس معادل یك سال تجربه كاری و گرفتن دكترا معادل سه سال تجربه حساب میشه) + گذراندن امتحانات فیزیكی ناسا كه شبیه تست هاییه كه از داوطلبای خلبانی هواپیماهای جنگی یا مسافربری میگیرن . خلبانها باید تستهای درجه١ رو بگذرونن ولی اون دو دسته متخصص دیگه باید تستهای درجه٢ رو بگذرونن . + داشتن تجربه ١٠٠٠ ساعت خلبانی (فرمانده) هواپیماهای جت (فقط برای خلبانهای فضاپیما) + قد بین ١٦٢.٥ سانت تا ١٩٣سانت برای خلبانها و ٥, ١٤٨سانت تا ١٩٣ سانت برای بقیه متخصصان . حالا اگه شما این خصوصیات رو دارین اولین كاری كه باید بكنین پر كردن فرمهای مخصوص و فرستادن اونا برای ناساس . ناسا بعد از بررسی فرمهای افراد مختلف بعضیا رو برای مصاحبه احضارمیكنه . آزمایشات پزشكی در مراحل بعد هستن و در نهایت همه مشخصات شما بررسی و ارزیابی میشن و اگه خوش-شانس باشین ممكنه شما رو به عنوان كاندیدای فضانوردی قبول بكنن . ناسا هر دوسال یه بار اسامی حدودأ ١٠٠ زن و مرد رو كه از بین هزاران متقاضی فضانوردی به عنوان كاندید قبول شدن اعلام میكنه . اگه شما جزو این لیست بودین مرحله بعدیش اینه كه شما رو به مركز فضایی جانسون ناسا كه در هوستون تگزاس قرار داره میفرستن كه در اونجا باید دوره های كارآموزی دوساله ای رو بگذرونین . در طی این دو سال شما كلاسهایی در زمینه علوم (ریاضی، فیزیك، نجوم، زمین-شناسی، هواشناسی و اقیانوس شناسی)، تكنولوژی (هدایت فضاپیما، مكانیك وسایل مداری و فرآورش مواد) وسیستمهای شاتل فضایی خواهید گذروند . همچنین دوره های زندگی در دریا و خشكی و در شرایط بدون نیروی جاذبه و محیطهای با فشار اتمسفری بالا و خیلی پایین رو هم میگذرونین . ضمناً یه تست شنا رو هم باید بگذرونین كه در اون لازمه كه سه بار طول یه استخر ٢٥ متری رو در حالیكه لباس فضانوردی و كفش تنیس تنتونه طی كنین . اگه شما به عنوان یه خلبان پذیرفته شده باشین باید دوره هایی رو هم در هواپیمای جت تی-٣٨ ناسا و شاتل آموزشی اون بگذرونین كه حدوداً ١٥ ساعت در هر ماه به این كار اختصاص داره ولی اگه جزو متخصصان ماموریت باشین این مقدار ٤ ساعت در هر ماه خواهد بود . بعد از گذشت دو سال شما یك فضانورد خواهید بود . البته این تازه اول كاره ٬ از اینجا به بعد كار شما اینه كه تو كلاسای آموزشی در مورد نحوه جنبه های مختلف عملكرد شاتل فضایی شركت كنین .هر قسمت این وسیله توسط متخصصین و سازنده های اون قسمت تدریس میشه . بعدش باید با یه دستگاه شبیه-ساز (سیمولاتور) همه كارهای لازم رو از قبیل كارهای قبل از بلند شدن شاتل ، در حین برخاستن، ورود به مدار، برگشتن و فرود روی زمین رو تمرین كنین . ضمناً برحسب اینكه خلبان یا متخصص ماموریت باشین باید نحوه كار با بازوی روبوتیك شاتل رو كه محموله شاتل رو ازش خارج میكنه یاد بگیرین . خلاصه اینكه اونقدر آموزشهای مختلف رو می گذرونین تا اینكه قرعه به نامتون بیفته و برای یه پرواز واقعی انتخاب بشین . در این حالت باید ١٠ ماه قبل از پرواز، دوره های تخصصی مربوط به اون ماموریت رو بگذرونین . این دوره ها شامل پروازهای شبیه سازی شده ، قدم زدن زیر آب و زندگی درون شاتل می شه . تو این دوره ها شما رو برای مقابله با هر نوع وضعیت اضطراری آماده می كنن . بعدش اگه خلبان باشین كه دیگه شما رو می برن تو شاتل واقعی كه باید باهاش پرواز كنین و باز هم كلی دوره و جلسه وپرواز شبیه-سازی شده براتون میذارن تا اینكه بالاخره تشریف میبرین به فضا . بعداز پرواز هم یه سری آزمایشهای پزشكی و مذاكرات چند روزه رو در پیش دارین كه اصطلاحاً بهشون میگن Debriefings . هر فضانورد دست كم تا ٥ سال بعد از انتخاب شدنش در ناسا باقی میمونه . فضانوردا به عنوان كارمندای رسمی غیرنظامی استخدام می شن و گرید یا درجه GS-11 تا GS-14 دارن .معمولاً میزان مرخصی زیاد و بیمه عمر و بیمه پزشكی هم دارن و از مزایای بازنشستگی استفاده میكنن . خوب این بود روش فضانورد شدن . همونطور كه می بینین باید آموزشهای زیادی رو بگذرونین و سخت تلاش كنین و از استقامت زیادی هم برخوردار باشین تا یه فضانورد واقعی بشین . آیا هنوز هم دلتون میخواد فضانورد بشین ؟! |